Publikacja dostępna też w 
Rok wydania 2016
UWAGA!!! Ostatnie egz. lekko uszkodzone, okładka (róg książki).
Baśń jest gatunkiem pedagogicznym. Najistotniejszym składnikiem kodów kulturowych,
podstawowych symboli i motywów literackich, tak istotnych dla kultury duchowej
ludzkości. Istota człowieczeństwa odnajduje bowiem najpełniejszy wyraz w baśni
i dzieciństwie, choć koncepcja dojrzewania od dzieciństwa wyraźnie oddala. Wierność
dziecku-człowiekowi – to Korczakowskie przesłanie jako wartość etyczna będzie się
pojawiać w utworach Jerzego Ficowskiego, Joanny Kulmowej i Joanny Papuzińskiej.
Dzieciństwo przynosi dobrodziejstwo dorosłości – wtóruje poetom Helena Radlińska,
która jako jedna z pierwszych uzna baśniowe obywatelstwo dziecka i jego przywileje
jako czytelnika. Dorota Klus-Stańska rozwinie tę myśl na gruncie pedagogiki wczesnej
edukacji. Z kolei Bogusław Śliwerski w zróżnicowanej przestrzeni humanistyki odnajdzie
przestrzeń pajdocentrycznych dociekań badawczych, pedagogikę dziecka jako humanum,
wzbogaconą kontekstem filozoficznym, uczyni przedmiotem dyskursu współczesnym
humanizmie. Zbyszko Melosik i Tomasz Szkudlarek, miłośnicy bajek i baśni, sięgać będą
do zadanych w dzieciństwie obrazów, gestów i doznań, wpisanych w baśniowe losy świata.
W przekonaniu, że zawsze można stworzyć z nich „migoczącą znaczeniami” osobliwą
rzeczywistość pedagogiczną…
Ze wstępu
