Książka przybliża nieco zapomnianą postać Hansa Lutscha, jednego z twórców nowoczesnej ochrony zabytków w Prusach i w Europie. Wychodząc od dokonań jednostkowych, publikacja wpisuje się zarazem w historię pruskiej ochrony zabytków w ostatnim dwudziestoleciu XIX i pierwszych dwóch dekadach XX wieku. Hans Lutsch całe swoje życie zawodowe związał z ochroną zabytków. Pracę w państwowej administracji budowlanej łączy z inwentaryzacją zabytków Pomorza, którą prowadzi na zlecenie Towarzystwa Historii i Starożytności Pomorza. Podejmuje się inwentaryzacji zabytków prowincji Śląsk, a owocem tej pracy są cztery tomy inwentarzy, uzupełnione mapami, rozbudowanymi indeksami i teką z ilustracjami. W uznaniu zasług dla inwentaryzacji zabytków Śląska zostaje pierwszym konserwatorem zabytków tej prowincji, a następnie konserwatorem zabytków całych Prus. Lutsch pozostawił po sobie liczne publikacje, w których widoczna jest doskonała znajomość zabytków i wiedza dotycząca sposobu ich ochrony. Część jego dorobku nie doczekała się wydania drukiem, w tym dwutomowy Technisches Handbuch der Denkmalpflege – planowany jako kompendium wiedzy konserwatora zabytków jest summą jego pisarstwa naukowego. W swej działalności kierował się sięgającą ruskinowskiej tradycji zasadą autentyzmu, ochrony zamiast restauracji. Uznanie około 1900 roku konserwacji jako reguły, przynajmniej w teorii, pozwala umieścić jego nazwisko w jednym rzędzie z najwybitniejszymi niemieckojęzycznymi teoretykami ochrony zabytków.
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
HUMANISTYKA
