Publikacja dostępna też w

Rok wydania 2018

Instytucja negocjacji policyjnych w Polsce ma bardzo krótką tradycję. Pierwsza i jedyna

etatowa sekcja negocjacyjna powstała w 1990 r. i została ulokowana w strukturze Wydziału

Antyterrorystycznego Komendy Stołecznej Policji. Policyjni negocjatorzy uczestniczyli

w prowadzeniu negocjacji ze sprawcami różnych sytuacji kryzysowych. Nowe zadanie, jakim

było prowadzenie negocjacji z różnego typu sprawcami sytuacji kryzysowych, realizowali,

opierając się głównie na własnym doświadczeniu i wyczuciu. W tym czasie w Polsce nie

istniał system negocjacji policyjnych bazujący na przepisach prawa i specjalistycznych

szkoleniach, negocjacje prowadziły osoby nieprzygotowane, a styl ich przebiegu

przypominał sceny z filmów akcji typu Brudny Harry.

                                                                                                                    Ze wstępu

Część pierwsza. Podstawowe pojęcia związane z zarządzaniem kryzysowym

Część druga. Podejmowanie decyzji na miejscu zdarzenia

Część trzecia. Zapotrzebowanie informacyjne podczas kierowania sytuacją kryzysową

Część czwarta. Warianty strategiczne zarządzania sytuacją kryzysową

Część piąta. Negocjacje w sprawie uwalniania zakładników

Część szósta. Aspekty psychologiczne i charakterystyka sprawców sytuacji kryzysowych

Część siódma. Taktyka prowadzenia negocjacji

Część ósma. Studium przypadków

Monachium 1972

Sacramento 1991

Warszawa 1996

Lima 1996

Biesłan 2004

Bibliografia

Dla tego produktu nie napisano jeszcze recenzji!

Właściciel sklepu internetowego nie gwarantuje, że publikowane opinie pochodzą od konsumentów, którzy używali danego produktu lub go kupili.