Od manny na pustyni do manny ukrytej. Rozwój tradycji o mannie w Starym i Nowym Testamencie

Biblijna historia zbawienia, opowiedziana na kartach Starego Testamentu, ukazuje, że Boży plan wobec ludzkości ma swoje zakorzenienie w wyborze Abrahama i w złożonych mu obietnicach, które realizują się dalej poprzez przymierze zawarte z narodem wybranym. Uroczysta obietnica, złożona patriarsze, spełnia się najpierw w akcie wyzwolenia tego narodu z niewoli egipskiej, później poprzez wędrówkę po pustyni i w końcu w osiągnięciu ziemi obiecanej. Jednym z najbardziej charakterystycznych przykładów, a zarazem najbardziej spektakularnych dzieł Boga, wyrażających Jego troskę o naród w tym czasie, są wydarzenia związane z manną na pustyni. Niezwykłość tego zjawiska, a także okoliczności, w jakich miało miejsce, pozwalały hagiografom coraz bardziej zarówno idealizować samą mannę, przypisując jej coraz niezwyklejsze właściwości i pochodzenie, jak i rozbudować oczekiwania, przekraczające pierwotny sens całego wydarzenia.
Autor książki, wykładowca egzegezy i teologii biblijnej Starego Testamentu na Wydziale Teologicznym US, dokonał całościowej analizy biblijnej tradycji o mannie pod kątem kształtowania się jej symbolicznego wymiaru i oczekiwań z nią związanych, które w ostatnim etapie rozwoju stały się przedmiotem konfrontacji i reinterpretacji w ramach chrześcijańskiej nauki o zbawieniu dokonanym przez Jezusa Chrystusa.

Publikacja jest adresowana przed wszystkim do specjalistów w dziedzinie egzegezy biblijnej oraz studentów teologii.

Dla tego produktu nie napisano jeszcze recenzji!