Zgodnie z teorią przywiązania J. Bowlby’ego wczesnodziecięce doświadczenia w relacji z pierwszymi znaczącymi dorosłymi opiekunami wpływają na ukształtowanie się u dziecka stosunkowo stabilnego wewnętrznego świata reprezentacji siebie i innych ludzi. Kiedy system przywiązania zostaje uruchomiony w obliczu danej sytuacji stresowej, np. diagnozy i leczenia choroby nowotworowej,  pacjenci z odmiennymi wewnętrznymi modelami przywiązania będą reagować w sposób odzwierciedlający te wzorce, uformowane w toku życiowego, a zwłaszcza wczesnodziecięcego doświadczenia. Zróżnicowanie reakcji na sytuacje stresowe związane jest zarówno z odmiennością komponentu poznawczego (reprezentacja „ja” i „inni”), jak i zróżnicowanych strategii regulacji afektu. Te wewnętrzne wzorce wydają się dosyć stabilne w czasie i wysoce odporne na zmiany.

Celem badania przedstawionego w książce było ustalenie zależności pomiędzy poczuciem bezpieczeństwa przywiązania a wielowymiarową oceną stanu psychicznego kobiet z chorobą nowotworową piersi. Poznanie roli całego szeregu czynników wywierających wpływ na stan psychiczny kobiet z rakiem piersi ma nie tylko wartość poznawczą, ale może odgrywać także ważną rolę w pomocy medycznej, psychologicznej i psychoterapeutycznej. Przedstawione  w książce wyniki badań mogą stać się źródłem wskazówek – zarówno dla psychoonkologów, jak i dla lekarzy oraz pozostałego personelu medycznego – umożliwiającym wypracowanie wobec pacjentek skuteczniejszych metod oddziaływań psychokorekcyjnych.

Ze wstępu