W drugiej połowie XIX wieku i w pierwszej połowie XX termintragediapojawia się w pismach teoretycznych, opracowaniach, artykułach, tekstach krytycznych w wielu znaczeniach: jako określenie gatunku, synonim losu, życia ludzkiego, właściwość przeznaczenia, historii, świata. Problem tragedii jest rozpatrywany znacznie częściej w aspektach filozoficznych, etycznych, moralnych, historiozoficznych niż w kontekście budowy dramatu, jego struktury. Zebrane w publikacji artykuły ilustrują te zjawiska głównie w polskiej refleksji o tragedii i tragizmie. W książce zamieszczone zostały fragmenty prac poświęcone postaciom, motywom, dramatom związanym z tradycją tragedii, a także wypowiedzi krytycznoteatralne, podejmujące problem "stylu tragicznego" w teatrze: gry aktorskiej, opracowania tekstów, inscenizacji.
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
HUMANISTYKA
