Publikacja dostępna też w 
Rok wydania 2019
Celem tej książki jest ukazanie dwóch wymiarów posoborowej mariologii włoskiej: trynitarnego i antropologicznego. Można by więc zapytać, dlaczego jeszcze jedna książka na ten temat? Idąc jednak za św. Ludwikiem Grignionem de Montfortem, można powiedzieć: De Maria numquam satis, a prezentowany temat, mimo że był już poruszany w innych książkach i artykułach, jest tak obszerny, że nie należy obawiać się, iż został wyczerpany. Wydaje się bowiem, że spośród różnych nurtów obecnych dziś w mariologii (chrystologiczny, trynitarny, eklezjologiczny, ekumeniczny, historyczno-zbawczy, antropologiczny, feministyczny) właśnie te dwa – trynitarny i ntropologiczny/feministyczny – są bardzo wyraźnie obecnie reprezentowane w mariologii włoskiej. W pewnym sensie in nuce zawierają w sobie również pozostałe.
Ze wstępu
Rozdział I
Sobór Watykański II – punkt dojścia i wyjścia mariologii włoskiej
1. Mariologia włoska do Soboru Watykańskiego II
1.1. Rzymska szkoła teologiczna
1.2. Mariologia włoska na początku XX wieku
1.3. Ruch asumpcjonistyczny
1.4. Mariologia włoska w okresie przełomu: Gabriele-Maria Roschini i Domenico Bertetto
1.5. Relacja pomiędzy naukami biblijnymi i mariologią
1.6. Relacja pomiędzy ruchem maryjnym a ruchem liturgicznym
2. Mariologia Soboru Watykańskiego II (1962–1965)
2.1. Droga do powstania VIII rozdziału Lumen gentium
2.2. Struktura VIII rozdziału Lumen gentium
2.3. Metodologia Lumen gentium VIII
3. Teologiczne punkty ciężkości Lumen gentium VIII
3.1. Maryja i Chrystus
3.1.1. Dziewicza Matka Zbawiciela
3.1.2. Towarzyszka Zbawiciela
3.1.3. Służebnica Pańska
3.2. Relacja Maryi do Osób Trójcy Świętej
3.3. Relacja Maryja – Kościół
Podsumowanie
Rozdział II
Rozwój mariologii po Soborze Watykańskim II
1. Kryzys mariologii
1.1. Teologiczne przyczyny kryzysu
1.2. Kwestionowanie pobożności maryjnej
2. Rola Pawła VI w pokonaniu kryzysu mariologicznego
2.1. Adhortacja apostolska Signum magnum
2.2. Wyznanie wiary (Credo)
2.3. Adhortacja apostolska Marialis cultus
3. Wkład Jana Pawła II w odnowę mariologii po Soborze Watykańskim II
3.1. Nauczanie Jana Pawła II o Maryi
3.1.1. Encyklika Redemptoris Mater
3.1.2. List apostolski Mulieris dignitatem
3.1.3. Siedemdziesiąt katechez maryjnych papieża Jana Pawła II
3.2. Duchowość maryjna w nauczaniu św. Jana Pawła
3.2.1. Różaniec drogą kontemplacji i upodobnienia się do Jezusa Chrystusa
3.2.2. W szkole Maryi, Niewiasty Eucharystycznej
3.2.3. Hymn Ave verum corpus
4. Mariologia Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
4.1. Ciągłość w nowości
4.2. Sześć filarów mariologii
4.3. Mariologia o charakterze personalistycznym i teologicznym
4.4. Maryja Niewiastą wiary, nadziei i miłości
5. Mariologia papieża Franciszka
5.1. Źródła mariologii papieża z Ameryki Łacińskiej
5.2. Przejawy osobistej pobożności maryjnej papieża Franciszka
5.3. Maryja jako Matka ludu, Kościoła i pierwsza Ewangelizatorka
6. Mariologia włoska po Soborze Watykańskim II
6.1. Biblijny fundament mariologii
6.2. Wymóg inkulturacji mariologii
6.3. Maryja w dokumentach Konferencji Episkopatu Włoch
6.4. Kształtowanie się włoskiej szkoły mariologicznej
Podsumowanie
Rozdział III
Filia Patris
1. Relacja Maryi do Boga Trójjedynego
1.1. Trynitarny fundament wiary chrześcijańskiej
1.2. Zwiastowanie pierwszym objawieniem się Trójcy Świętej w historii zbawienia
1.2. Maryja w relacji do Osób Trójcy Świętej
1.3. Maryja – Współpracowniczka Trójcy Świętej w dziele zbawienia
2. Maryja w relacji do Boga Ojca
2.1. Bóg Ojciec o macierzyńskim sercu
2.2. Relacja pomiędzy Bogiem i Maryją
2.2.1. Gal 4,4 – „pełnia czasu” Bożego planu zbawienia
2.2.2. Od „Boga ojców” do „Boga Ojca”
2.2.3. Zwiastowanie jako zawarcie Nowego Przymierza
2.2.4. Macierzyństwo Maryi obrazem ojcostwa Boga
2.2.5. Hymn Magnificat – dziękczynienie Bogu Ojcu
2.2.6. „Synowskie” doświadczenie Maryi a nasze usynowienie
2.2.7. Cierpienie Matki i cierpienie Ojca
Podsumowanie
Rozdział IV
Virgo Dei Genetrix
1. Zwiastowanie Maryi
1.1. Zwiastowanie jako symbioza Maryi z Synem Bożym
1.2. Zwiastowanie jako misterium łaski i zbawienia
1.3. Zwiastowanie jako dialog
1.4. Zwiastowanie jako synergia Maryi z Bogiem
1.5. Konsekwencje wcielenia Syna Bożego
2. Pochodzenie Jezusa
2.1. Genealogia Jezusa w Mt 1–2
2.2. „Oto Panna pocznie i porodzi Syna…” (Iz 7,14)
3. Narodziny Jezusa
3.1. Znaczenie słów: „Owinęła Go w pieluszki” (Łk 2,7)
3.2. Relacja pomiędzy dziewiczym łonem Maryi i grobem Chrystusa
3.3. Współczesne próby podważania dziewiczego poczęcia Zbawiciela
3.4. Dwunastoletni Jezus w świątyni (Łk 2,41,50)
4. Rodzina Jezusa
4.1. Ewangelia według św. Marka
4.2. Ewangelia według św. Mateusza
4.3. Ewangelia według św. Łukasza
5. Maryja w Ewangelii według św. Jana
5.1. Maryja w J 1,13
5.2. Kana Galilejska (J 2,1–12)
5.3. Maryja pod krzyżem Syna (J 19,25–27)
6. Więzi łączące Maryję i Jezusa
6.1. Wzajemny wpływ Matki i Syna
6.2. Wiara Maryi i „trud serca”
6.3. Maryja, Pośredniczka i Towarzyszka Zbawiciela
Podsumowanie
Rozdział V
Sponsa Spiritus Sancti
1. „Ekumeniczny zarzut” zastępowania Ducha Świętego osobą Maryi
2. Obecność Ducha Świętego w życiu Maryi
2.1. Duch Święty czyni Maryję Niepokalaną
2.2. Duch Święty w wydarzeniu zwiastowania
2.3. Nawiedzenie św. Elżbiety i ofiarowanie Jezusa w świątyni
2.4. Dary Ukrzyżowanego: Duch i Maryja
2.5. Dzień Pięćdziesiątnicy
2.6. Wniebowzięcie dziełem Ducha Świętego
3. Maryja Oblubienicą Ducha Świętego
3.1. Przybytek czy Oblubienica Ducha Świętego?
3.2. Maryja – Oblubienica w myśli Brunona Fortego
3.3. Synergia Maryi i Ducha Świętego
4. Maryja jako „pierwsza charyzmatyczka” Podsumowanie
Rozdział VI
Maryja wzorem nowego człowieka
1. Od antropologii imago Dei do „egologii”
2. Gaudium et spes: antropologia imago Dei
3. Antropologiczny wymiar mariologii VIII rozdziału Lumen gentium
3.1. Maryja „niewiasta”: perspektywa historyczno-zbawcza
3.2. Maryja: osoba w relacji
3.3. Maryja – doskonała realizacja imago Dei
4. Mariologia i antropologia w posoborowym Magisterium Kościoła
5. Mariologia i antropologia w posoborowej teologii włoskiej
6. Maryja odpowiedzią na kryzys wartości
6.1. Maryja uczennicą swego boskiego Syna
6.2. Maryja nauczycielką wartości
7. Mistagogiczna funkcja Maryi
7.1. Doświadczenie misterium trynitarnego w chrzcie świętym
7.2. Obecność Maryi przy źródle chrzcielnym
8. Obecność Maryi w pozostałych sakramentach
8.1. Maryja w sakramencie bierzmowania
8.2. Maryja prowadzi do Eucharystii
8.3. Maryja w sakramencie pokuty i pojednania
8.4. Maryja w sakramencie namaszczenia chorych
8.5. Maryja a sakrament małżeństwa
8.6. Maryja w sakramencie święceń
9. Życie chrześcijańskie na wzór perychorezy trynitarnej
9.1. Teologiczne znaczenie perychorezy
9.2. „Trwajcie we Mnie, a Ja będę trwał w was” (J 15,4)
9.3. Perychoreza w życiu Dziewicy Maryi
9.4. Chrześcijanin – człowiek „perychoretyczny”
Podsumowanie
Rozdział VII
Osoba Maryi w ruchu feministycznym
1. Antropologia „androcentryczna”
2. Ruch feministyczny i Maryja
2.1. Pierwsza faza feminizmu (1789–1968): wzajemne ignorowanie się
2.1.1. Sytuacja kobiety w Kościele i społeczeństwie
2.1.2. Katolicki ruch kobiecy we Włoszech
2.1.3. Wizja kobiety w pierwszej połowie XX wieku
2.2. Neofeminizm (1960–1980): kontestacja osoby Maryi
2.2.1. Pacem in terris i Orędzie do kobiet
2.2.2. Powstanie radykalnego feminizmu i teologii feministycznej
2.2.3. Osoba Maryi w teologii feministycznej
2.3. Inny feminizm: odkrycie osoby Maryi
3. Maryja jako Siostra i Przyjaciółka
3.1. Biblijny i teologiczny fundament tytułu „Siostra”
3.2. Maryja – Siostra – wzorem cnót
3.3. „Siostrzaność” Maryi w ujęciu feministycznym
3.4. Maryja jako Przyjaciółka
4. Maryja – wzór kobiety stojącej na straży życia
Podsumowanie
Zakończenie
Bibliografia
Spis skrótów
Indeks osobowy
Streszczenie
HUMANISTYKA
