Książka ks. dra Jarosława Nowaszczuka przybliża jeden z
najstarszych gatunków literackich, jakim jest wiersz nagrobny. Autor analizuje
nie tylko epitafia łacińskie, których twórcami są znani polscy poeci
renesansowi, ale także anonimowe napisy epigraficzne, podając ich polskie
tłumaczenie. Bada ich kompozycję - niepowtarzalną lub będącą efektem utrwalonej
konwencji, niewykluczającej jednak swobody twórczej; zwraca uwagę na funkcje
kulturowe, religijne i społeczne, które spełnianą napisy nagrobne. W historii
badań nad staropolską sztuką epitafijną publikacja ta powinna zająć ważne
miejsce.
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.