Poezja kapłańska stanowi bardzo interesujące zjawisko we współczesnej kulturze polskiej, gdyż jest literaturą, która łączy, jak powiedział Karol Wojtyła, dwa powołania: kapłańskie ipoetyckie, współistniejące z sobą i przenikające się w tym samym człowieku. Termin poezja kapłańska ma już określone miejsce w literaturoznawstwie, wciąż jednak budzi żywą dyskusję. Współczesna twórczość poetów kapłanów kontynuuje bogatą tradycję w polskiej literaturze, ale nie doczekała się – jak dotąd – szczegółowych opracowań językoznawczych. Niniejsza książka, usytuowana na pograniczu lingwistyki, literaturoznawstwa i teologii, jest próbą scharakteryzowania tej twórczości.
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
