Jest to pierwsze opracowanie międzywojennej publicystyki społecznej iliterackiej Ireny Krzywickiej. Krzywicka – synowa wielkiego socjologa Ludwika Krzywickiego, przyjaciółka Skamandrytów iTadeusza Żeleńskiego-Boya, współpracowniczka tygodnika społeczno-kulturalnego „Wiadomości Literackie” – wzbudzała inadal wzbudza kontrowersje zarówno zpowodu swobodnego stylu życia, jak iradykalizmu, zjakim broniła liberalnych wartości. Książka poświęcona pisarstwu Krzywickiej dzieli się na cztery rozdziały. Pierwszy –Genealogiaprzedstawia szeroki kontekst kulturowy, zktórego wyrasta jej twórczość, ana który składa się pochodzenie żydowskie, awangarda wplastyce iliteraturze, socjologia isocjalizm. Drugie studiumGenologiato analiza gatunków intelektualnej prozy uprawianych przez Krzywicką: wywiadów, recenzji literackich iteatralnych, felietonów ireportaży sądowych. PoGenologiinastępujeIdeologia, czyli rekonstrukcja tego, „co” udało się Krzywickiej powiedzieć za pomocą opisanych wcześniej form. Opowieść zamykaArcheologia, której przedmiotem jest międzywojenna recepcja wypowiedzi prasowych Krzywickiej. KlamręŻycia świadomegostanowiWstęp, zawierający stan badań nad publicystyką Krzywickiej, oraz po raz pierwszy zrekonstruowanyKatalogjej tekstów rozproszonych po czasopismach międzywojennych. Książka napisana została potoczystą ijasną polszczyzną, spełnia zatem nie tylko wymagania stawiane pracom profesjonalnych badaczy literatury, lecz ma na względzie także czytelnika nieprofesjonalnego.
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.