Mówiąc o zen w kontekście chrześcijańskiej duchowości, możemy ten fenomen rozumieć na dwa sposoby. Zen, jako odłam buddyzmu mahajany, można rozpatrywać i traktować jako religię, tak jak dzieje się to w wielu miejscach świata, zwłaszcza w dalekiej Azji (Chiny, Japonia, Korea Płd., Wietnam). Praktykując zen jako religię, przyjmujemy określony światopogląd, na który składają się konkretne doktryny, obrzędy i sposoby postępowania. Będąc buddystami, powinniśmy wierzyć m.in. w prawo karmana, następstwo kolejnych żyć czy bardzo rozbudowaną kosmologię, wypełnioną różnego rodzaju bytami niebiańskimi i piekielnymi. Takie podejście do zen jest oczywiście nie do pogodzenia z chrześcijaństwem. Mamy tutaj bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi historycznie i kulturowo światopoglądami.
Chrześcijanie podejmujący praktykę rozumieją zen jako ścieżkę duchową, bazując na tzw. uniwersalistycznej interpretacji zen. Zakłada ona, że doświadczenie przebudzenia, któremu w chrześcijańskiej teologii mistycznej odpowiada unio mystica, wykracza poza wszelkie kategorie historyczne i kulturowe. Innymi słowy, doświadczenia przebudzenia, rozumianego jako doświadczenie rzeczywistości absolutnej, nie można określić jako buddyjskie czy chrześcijańskie. Dopiero proces werbalizacji i konceptualizacji umieszcza je w buddyjskim lub chrześcijańskim kontekście. W uniwersalistycznym ujęciu zen jest zatem autentyczną ścieżką duchową, która posiada określone instytucje i praktyki ukierunkowane na doświadczenie wglądu.
Ze wstępu
Rozdział 1. Zarys historii buddyzmu zen 1.1. Dzieje buddyzmu zen w ujęciu tradycyjnym 1.2. Historia buddyzmu zen w ujęciu krytycznym 1.3. Buddyzm zen w Japonii 1.4. Buddyzm zen w Korei i Wietnamie 1.5. Buddyzm zen w świecie zachodnim. Chrześcijańscy mistrzowie i nauczyciele zen
Rozdział 2. Założenia filozoficzne buddyzmu na podstawie Sutry serca 2.1. Sutra serca w języku polskim 2.2. Komentarz do Sutry serca 2.3. Sutra serca z perspektywy teologii komparatywnej 2.3.1. Immamencja-transcendencja Boga w świetle ST I q. 8 a 1–4 2.3.2. Immamencja-transcendencja Boga z perspektywy Sutry serca
Rozdział 3. Jak praktykować? 3.1. Strój do praktyki 3.2. Zazen, czyli medytacja siedząca 3.3. Miejsce i czas zazen 3.4. Formy praktyki 3.4.1. Liczenie oddechów i koncentracja na oddechu 3.4.2. Praca z koanami 3.4.3. Shikantaza 3.4.4. Medytacja chodzona 3.4.5. Medytacja podczas pracy 3.4.6. Recytacja sutr 3.5. Formalne praktyki zen z perspektywy chrześcijańskiej 3.5.1. Zazen z obserwacją oddechu oraz shikantaza 3.5.2. Kinhin i samu 3.5.3. Praca z koanami 3.5.4. Recytacja sutr
Pliki cookies i pokrewne im technologie umożliwiają poprawne działanie strony i pomagają dostosować ofertę do Twoich potrzeb. Możemy wykorzystywać pliki cookies własne oraz naszych partnerów w celach analitycznych i marketingowych, również w celu dopasowania treści reklamowych do Twoich preferencji. Możesz zaakceptować wykorzystanie wszystkich tych plików lub dostosować użycie plików do swoich preferencji.
