Uwaga: pięć opublikowanych  prac: 1) "Wstęp do neurologiki" (2007, dodruk 2009), 2) "An Introduction to Neurologic. Part: X" (2010), 3) "Centrum Neurowiedzy w Szczecinie. Studium przypadku" (2015), 4) "Program Joint Research Centre w Polsce. Prezentacja" (2017), 5) "Podstawy neurologiki. Podręcznik dla międzynarodowych studiów doktoranckich" (2023), stanowią jednotematyczny cykl publikacji. Zobacz: strona poprzednia i kolejna poprzednia.

Praca ta jest podręcznikiem neurologiki dla doktorantów do uczenia się empirycznej, jednolitej teorii funkcjonowania mózgu i działania umysłu – fundamentalnej teorii umysłu – konstytuującej neurologikę jako dyscyplinę neuronauk, której paradygmat tworzy się w eksperymentalnych badaniach logicznych własnego umysłu na granicy wiedzy. Neurologika, jak wiadomo, miała swoją paranaukową inicjację na początku lat 60. minionego stulecia. Paradygmat neurologiki był afirmacją metod psychodelicznych.Zakładano, że badacz miałby umieć tworzyć teorię umysłu, zrozumieć własny umysł i każdego innego człowieka, realizując indywidualne psychodeliczne nastawienie eksperymentalne. Takie nastawienie polegało na stymulowaniu własnego mózgu i umysłu za pomocą substancji halucynogennych, w tym substancji znanej jako LSD. Z powodu małego postępu w ówczesnych neuronaukach, animatorzy paranaukowej neurologiki nie byli w stanie rozpoznać nieprzydatności metod psychodelicznych do tworzenia teorii umysłu. Nie umiano ocenić iluzoryczności takich metod, aby móc je odrzucić i rozpocząć badanie metod logicznych, które wprowadzałyby paranaukową neurologikę na naukowe tory rozwoju. Dziś staje się to możliwe dzięki osiągnięciom w dziedzinie neuronauk, nauk o poznaniu, logiki, filozofii analitycznej i filozofii nauki.Współczesna neurologika ma cele podobne do zamierzeń programu paranaukowej neurologiki, inne są jednak jej metody. Uznając rolę eksperymentu w rozwoju nauki, nie sposób negować idei eksperymentowania dla osiągania postępu w tworzeniu teorii ludzkiego umysłu. Koncepcja paradygmatyczna współczesnej, naukowej neurologiki jest afirmacją nie metod psychodelicznych, lecz metod indywidualnego logicznego nastawienia eksperymentalnego do funkcjonowania mózgu i działania umysłu.Paradygmat współczesnej neurologiki prowadzi do tworzenia programu standaryzacji języka nauki na podstawie teorii umysłu, pozycjonowanego jako globalny program neurologiki. Ofertą badawczą tego nowego programu jest postulat opracowania norm prawnych i organizacyjnych w standaryzowanym języku nauki i wdrażania ich z wizją technologii umysłu w celu zapewnienia przyszłości społeczeństwa informacyjnego.Ofertą dydaktyczną globalnego programu neurologiki jest propozycja kształcenia doktorantów w ramach kursu pn. "Podstawy neurologiki" dla standaryzowania języka nauki w każdym kraju należącym do ONZ w celu pilnego zorganizowania wspólnego przeciwdziałania nadejściu nagłej samozagłady, przed którą ostrzega, od czasu zakończenia II Wojny Światowej, zegar zagłady (Doomsday Clock) jako narzędzie oceny zagrożeń pokoju światowego w erze społeczeństwa informacyjnego.

PRZEDMOWA

WPROWADZENIE

Zapowiedź nawigacji

Wykład Wprowadzający (WW)

1. Uwagi do Przedmowy

2. Uwagi nawigacyjne do planu kursu przedmiotu

2.1. Warunki zaliczania przedmiotu

2.2. Identyfikacja tekstu podręcznika

2.3. Studiowanie literatury przedmiotu

2.4. Zasada logicznego treningu umysłu

Konwersatorium Wprowadzające (KW)

Temat 1. PRZYGOTOWANIE DO UCZENIA SIĘ TEORII UMYSŁU  

Wykład 1. (W1)

1.1. Trening naoczny z terminem

1.2. Trening zaoczny z terminem

1.3. Trening naoczny z desygnatem terminu

1.4. Trening zaoczny z desygnatem terminu

1.5. Wpływ treningu prymarnego na stan wiedzy o procesie poznania

Konwersatorium 1. (K1)

Temat 2. GENEZA NEUROLOGIKI W ROZWOJU TEORII UMYSŁU

Wykład 2. (W2)

2.1. Ku empirycznej teorii umysłu

2.2. Stanowisko treningowe

2.3. Aksjomat przestrzeni logicznej

2.4. Aksjomat informacji empirycznej

2.5. Pierwszy trening kluczowy w procesie uczenia się teorii umysłu

Konwersatorium 2. (K2)

Temat 3. EMPIRYCZNA TEORIA UMYSŁU

Wykład 3. (W3)

3.1. Aksjomat reprezentacji w teorii umysłu

3.2. Tezy teorii umysłu opisujące pojęcia w działaniu umysłu

3.3. Tezy opisujące pojęcia w funkcjonowaniu mózgu i działaniu umysłu

3.4. Nośniki informacji i przekaźniki informacji według teorii umysłu

3.5. Drugi trening kluczowy w procesie uczenia się teorii umysłu

Konwersatorium 3. (K3)

Temat 4. PRZYGOTOWANIE DO WERYFIKACJI TEORII UMYSŁU

Wykład 4. (W4)

4.1. Podejście empiryczne vs. podejście spekulatywne do teorii umysłu

4.2. Aksjomat weryfikacji teorii umysłu

4.3. Ekstensjonalny przepływ informacji w weryfikacji teorii umysłu

4.4. Intensjonalny przepływ informacji w weryfikacji teorii umysłu

4.5. Trzeci trening kluczowy w procesie uczenia się teorii umysłu

Konwersatorium 4. (K4)

Temat 5. PODSTAWY PROJEKTOWANIA TECHNOLOGII UMYSŁU

Wykład 5. (W5)

5.1. Zjawiska umysłowe jako podstawa technologii umysłu

5.2. Zasada separacji terminów

5.3. Zasada przezroczystości semantycznej terminów

5.4. Zasada przezwyciężania przezroczystości semantycznej terminów

5.5. Pierwszy trening progresywny w projektowaniu technologii umysłu

Konwersatorium 5. (K5)

PODSUMOWANIE

Zapowiedź kontynuacji

Wykład Podsumowujący (WP)

1. Uwagi programowe

2. Uwagi nawigacyjne do pozycjonowania tematyki kursu przedmiotu

2.1. Projekty badawcze i edukacyjne

2.2. Szkolenia w akademickiej edukacji

2.3. Debaty wertykalne i horyzontalne

2.4. Wdrożenia instytucjonalne krajowe i międzynarodowe

Konwersatorium Podsumowujące (KP)

STRESZCZENIE

Dla tego produktu nie napisano jeszcze recenzji!

Właściciel sklepu internetowego nie gwarantuje, że publikowane opinie pochodzą od konsumentów, którzy używali danego produktu lub go kupili.