Rok wydania 2023

Mówiąc o zen w kontekście chrześcijańskiej duchowości, możemy ten fenomen rozumieć na dwa sposoby. Zen, jako odłam buddyzmu mahajany, można rozpatrywać i traktować jako religię, tak jak dzieje się to w wielu miejscach świata, zwłaszcza w dalekiej Azji (Chiny, Japonia, Korea Płd., Wietnam). Praktykując zen jako religię, przyjmujemy określony światopogląd, na który składają się konkretne doktryny, obrzędy i sposoby postępowania. Będąc buddystami, powinniśmy wierzyć m.in. w prawo karmana, następstwo kolejnych żyć czy bardzo rozbudowaną kosmologię, wypełnioną różnego rodzaju bytami niebiańskimi i piekielnymi. Takie podejście do zen jest oczywiście nie do pogodzenia z chrześcijaństwem. Mamy tutaj bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi historycznie i kulturowo światopoglądami. 

Chrześcijanie podejmujący praktykę rozumieją zen jako ścieżkę duchową, bazując na tzw. uniwersalistycznej interpretacji zen. Zakłada ona, że doświadczenie przebudzenia, któremu w chrześcijańskiej teologii mistycznej odpowiada unio mystica, wykracza poza wszelkie kategorie historyczne i kulturowe. Innymi słowy, doświadczenia przebudzenia, rozumianego jako doświadczenie rzeczywistości absolutnej, nie można określić jako buddyjskie czy chrześcijańskie. Dopiero proces werbalizacji i konceptualizacji umieszcza je w buddyjskim lub chrześcijańskim kontekście. W uniwersalistycznym ujęciu zen jest zatem autentyczną ścieżką duchową, która posiada określone instytucje i praktyki ukierunkowane na doświadczenie wglądu. 

                                                                                                                                              Ze wstępu

Rozdział 1. Zarys historii buddyzmu zen
1.1. Dzieje buddyzmu zen w ujęciu tradycyjnym
1.2. Historia buddyzmu zen w ujęciu krytycznym
1.3. Buddyzm zen w Japonii
1.4. Buddyzm zen w Korei i Wietnamie
1.5. Buddyzm zen w świecie zachodnim. Chrześcijańscy mistrzowie i nauczyciele zen 

Rozdział 2. Założenia filozoficzne buddyzmu na podstawie Sutry serca
2.1. Sutra serca w języku polskim
2.2. Komentarz do Sutry serca
2.3. Sutra serca z perspektywy teologii komparatywnej
2.3.1. Immamencja-transcendencja Boga w świetle ST I q. 8 a 1–4
2.3.2. Immamencja-transcendencja Boga z perspektywy Sutry serca 

Rozdział 3. Jak praktykować?
3.1. Strój do praktyki
3.2. Zazen, czyli medytacja siedząca
3.3. Miejsce i czas zazen
3.4. Formy praktyki
3.4.1. Liczenie oddechów i koncentracja na oddechu
3.4.2. Praca z koanami
3.4.3. Shikantaza
3.4.4. Medytacja chodzona
3.4.5. Medytacja podczas pracy
3.4.6. Recytacja sutr
3.5. Formalne praktyki zen z perspektywy chrześcijańskiej
3.5.1. Zazen z obserwacją oddechu oraz shikantaza
3.5.2. Kinhin i samu
3.5.3. Praca z koanami
3.5.4. Recytacja sutr 

Zakończenie 

Bibliografia

Summary

Dla tego produktu nie napisano jeszcze recenzji!

Właściciel sklepu internetowego nie gwarantuje, że publikowane opinie pochodzą od konsumentów, którzy używali danego produktu lub go kupili.