Można zadać pytanie, co
stanowi niezachwiany fundament, na którym ortopedagogika (dział pedagogiki
zajmujący się osobami niepełnosprawnymi) wyrosła i dzięki któremu mogła
przetrwać do dzisiaj, stając się odporną na wszelkie, nawet najbardziej
niesprzyjające wpływy? Przedstawiona w książce analiza rozwoju ortopedagogiki
wyraźnie ukazuje, że zdecydowała o tym jej orientacja humanistyczna. W historii
ludzkości odmawiano niepełnosprawnym godności osoby ludzkiej, próbowano
wykluczyć ich ze społeczeństwa, a w skrajnych przypadkach odbierano im nawet
prawo do życia. Mocno ugruntowana w teorii ortopedagogika zawsze stała, i staje
nadal, po stronie słabych, upośledzonych, odrzucanych, uznając w osobie
ludzkiej - wraz z jej indywidualnymi cechami i możliwościami - najwyższą
wartość.
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.