Tytuł książki wymaga krótkiego komentarza. Grafomania nikogo nie kusi, ponieważ żadna osoba podejmująca inicjatywę pisarską nie zabiega, jak przypuszczam, o zaliczenie jej w poczet grafomanów. Grafomania jest natomiast nazwą używaną na ogół w odniesieniu do skutków – społecznych i tekstowych – jakie mogą wynikać z uporczywego wdrażania tej inicjatywy, bez oglądania się na cokolwiek (własne przygotowanie, recenzje wydawnicze, komentarze, odmowy i inne sygnały ostrzegawcze). Pokusą jest zatem „rola pisarza – mimo wszystko”, pokutą – taki czy inny rodzaj represji (instytucjonalnej, środowiskowej, towarzyskiej…). „Inne pokusy” czyhają w szarej strefie życia literackiego (gry sygnaturą autorską) i w uśpionej gotowości do podjęcia dworskiej służby pisarza (ekstazy panegiryczne). W klimacie dwudziestowiecznych kultów jednostki ta liberia nie raz bywała zdejmowana z wieszaka.
Od autora
Rozdział I Grafomania i grafomanologie
Rozdział II Fenomen grafomanii, czyli na Hermenegildę Kociubińską paszkwil trzeci
Rozdział III Dawni autorzy o grafomanii
Rozdział IV Grafomania w sieci
Rozdział V Grafomania jako figura wykluczenia
Rozdział VI Apokryfy Miłosza
Rozdział VII Dwudziestowieczna sytuacja panegiryczna
Pliki cookies i pokrewne im technologie umożliwiają poprawne działanie strony i pomagają dostosować ofertę do Twoich potrzeb. Możemy wykorzystywać pliki cookies własne oraz naszych partnerów w celach analitycznych i marketingowych, również w celu dopasowania treści reklamowych do Twoich preferencji. Możesz zaakceptować wykorzystanie wszystkich tych plików lub dostosować użycie plików do swoich preferencji.
