Tematem czwartego tomu serii monograficznej Film. Historia i konteksty są maski i oblicza komunizmu w obiektywie kamery filmowej. X Muza miała (i ma do dzisiaj) ogromne znaczenie w kształtowaniu świadomości społeczeństwa, nie tylko przez perswazyjny przekaz, treść, walory artystyczne dzieła, ale również siłę propagandowych odniesień, celowych działań zmierzających do ukształtowania określonych poglądów i zachowań wspólnot lub jednostek. 

Elementy nowej ideowości, wyrażonej we wczesnych „projektach” filozoficznych już od czasów oświecenia, znalazły swoje teoretyczne rozwinięcie dopiero w XIX wieku, urzeczywistniły się zaś w całej okazałości dopiero stulecie później. Tak się złożyło, że doskonałym propagandowo ekwiwalentem jej wizualnego uwiarygodnienia był kinematograf. Dlaczego ostatecznie zwyciężyła sztuka, jak zaznaczał Czesław Miłosz w Zniewolonym umyśle, której wiodącym kryterium jest zasada egalitaryzmu i doczesnej użyteczności? W jaki sposób przebiegały próby artystycznego wyrażenia poszczególnych postulatów oraz refleksji, a także (później) konfliktów wojennych? Kino/kinematografia to nie tylko dziedzina działalności związana z produkcją filmów oraz ich rozpowszechnianiem, to nie tylko „produkt ostateczny” – utwór audiowizualny – ale również twórcy – autorzy, reżyserzy, aktorzy, producenci itd. – wraz z ich biografiami, doświadczeniami, kolejami losu, które wymuszały zajęcie stanowiska wobec nowego politycznego i ideologicznego porządku. Są to sylwetki nierzadko z niewykorzystanym potencjałem twórczym, ale także ludzie targani dramatycznymi wyborami wymykającymi się spoza zero-jedynkowych ujęć i wyborów jakich dokonywali. W rodzimej kinematografii nawet przygodny widz, niewgłębiający się w istotę dzieł filmowych we wszystkich warstwach, w całej ich złożoności, oprócz nachalnej a zarazem aprobatywnej wizji komunizmu (w kontrze do dekadenckich, rozkładowych i nihilistycznych tendencji „starej sztuki”), mógł dostrzec także resentyment, tęsknotę, ale też krytykę i ironię, autonomiczny, choć czasami chaotyczny wielogłos albo jednorodny, zgodny z wytycznymi „pionu ideologicznego” strumień interpretacyjny.

                                                                                                                  Ze wstępu

Krzysztof Kornacki (Gdańsk)

Westerplatte broni się nadal. Ekranowy wizerunek Wojskowej Składnicy Tranzytowej

Maciej Kowalski (Szczecin)

Obraz wojny w filmie Ostatni etap (1948 r.) Wandy Jakubowskiej

Tomasz Sikorski (Szczecin)

Trzy starty (1955 r.) – trzy przegrane? „Ludzki” film o młodych sportowcach

Piotr Kurpiewski (Gdańsk)

„To jest rewolucja, a każda rewolucja wymaga zdecydowanego działania”. Oblicze

komunizmu w Róży Wojciecha Smarzowskiego

Jamie Zelechowski (Philadelphia, USA)

The Socialist Tourist Gaze of East German and Polish Cinema

Joanna Dobrowolska (Warszawa)

Huculska Arkadia wobec rzeczywistości Ukraińskiej SRR. Cienie zapomnianych

przodków  – ucieczka od systemu czy jego kontestacja?

Renata Gałaj-Dempniak (Szczecin)

Oblicza komunizmu chińskiego lat 1945–1970 w świetle filmu Aby żyć! Zhanga Yimou

Noty biograficzne

Dla tego produktu nie napisano jeszcze recenzji!

Właściciel sklepu internetowego nie gwarantuje, że publikowane opinie pochodzą od konsumentów, którzy używali danego produktu lub go kupili.